Is het ethisch verantwoord om nu te gaan reizen? Het is tegenwoordig een populaire vraag. De verleiding om simpelweg “ja” of “nee” te antwoorden, zorgt er voor dat je de de kans om de problemen waarmee reizigers worden geconfronteerd, niet meer mee te wegen. Daarnaast ook nog het feit dat onze vrijheid om te reizen een persoonlijke verantwoordelijkheid met zich meebrengt, wat het natuurlijk altijd al doet.
Niets nieuws onder de zon zou je zeggen. Voor de corona crisis was het druk in de vliegtuigen en de vrijheidscocktail die we allemaal deelden, overstemden het grootste deel van het gesprek over persoonlijke verantwoordelijkheid bij reizen.
Maar toen kwam COVID-19 langs en zette de reiswereld in pauzestand. Het heeft ons aan enige reisgebrek onderworpen en heeft tot een geforceerde bezinning geleid. Het lijkt ons ook te hebben misleid door te denken dat sommige van de ethische overwegingen rond onze reisbeslissingen nieuw zijn, terwijl dat niet het geval is.
Nu het belang van onze eigen gezondheid en ons welzijn duidelijk is geworden, geldt dat ook voor de gezondheid en het welzijn van anderen – iets dat waarschijnlijk de hele tijd op ieders radar had moeten staan.
Vrijheid, verantwoordelijkheid en betekenis: de geschikte payoff
Als we de wereld ingaan – of het nu naar de andere kant van de wereld is of een blokje om – oefenen we een vrijheid uit. Die vrijheid gaat gepaard met een verantwoordelijkheid jegens onszelf en anderen. We kunnen ervoor kiezen om die verantwoordelijkheid te negeren. Als we dat doen, tasten we die vrijheden langzaam (en meestal onmerkbaar) aan.
Thuis hebben we bijvoorbeeld de verantwoordelijkheid om achter onszelf op te ruimen. Als we afval op straat gooien en iedereen volgt ons voorbeeld, dan leven we samen in het afval. Als we de stoep aflopen alsof het alleen van ons is en anderen hetzelfde doen, botsen we.
Als we reizen, zijn vergelijkbare krachten aan het werk, alleen is het speelveld wat groter. Als we onze vrijheid uitoefenen, geeft dat de zorg die we nemen en de verantwoordelijkheid die we kiezen daadwerkelijk vorm, betekenis en waarde aan onze geleefde ervaring. Aangezien het kader van onze reizen zich uitbreidt van #watisvanmij naar #watisvanjou, is de nodige inspanning vereist.
Maar die inspanning loont. Je reizen krijgen een grotere betekenis omdat je voor anderen hebt gezorgd.
Dit speelt zich altijd af – of het nu gaat om COVID-19, bewustzijn van de klimaatverandering of bewustzijn terwijl je door de straten van je eigen woonplaats loopt.
Het is verleidelijk om zoiets als verantwoordelijkheid stilletjes op te geven, want het is een andere last bovenop alle anderen. Misschien moeten we ons realiseren dat het onmogelijk is om een volledig ethisch leven te leiden. Als dat ons doel is, raken we uitgeput. In plaats daarvan laten we misschien puurheid en perfectie varen en doen we ons best door ons bewust te zijn van de impact van onze acties op anderen.
We kunnen beginnen met na te denken, te zorgen en te respecteren. We kunnen beginnen met onszelf onderwijzen, onderzoek doen, bewustwording oefenen en handelen naar wat we leren. Als we onze beslissingen en de impact daarvan meewegen, worden we ons meer bewust van de parameters en de krachten die aan het werk zijn.
We passen ons aan en creëren een wereld die aansluit bij onze waarden.
Moet je nu reizen?
“Moet ik nu reizen?”
Het is een persoonlijke beslissing. Het houdt in dat jouw antwoord zou moeten afhangen van de keuzes die je maakt, hoe je van plan bent te reizen en of en hoe je onderweg rekening houdt met het welzijn van anderen.
En dat geldt of je nu een blokje om loopt of halverwege de wereld reist.
Het is altijd van toepassing geweest.
En de waarheid ervan blijft bij ieder van ons totdat we onze laatste reis maken.